سینا ابهری

در طی دهه های طولانی، توانایی ما برای ارتباط برقرار کردن با مردم در سراسر جهان، به حالت انفجاری رسیده است. در واقع، اینترنت به ما اجازه داد چت کنیم، به گروههای خبری بپیوندیم یا به هر کسی در جهان ایمیل ارسال کنیم.

اختراع موبایل ها به ما این اجازه را داد تا زمانی که دور از میزکار و یا محیط خانه هستیم با مردم صحبت کنیم.

بنابراین، شبکه های اجتماعی به ما این اجازه را دادند تا با همسایه های خود، دوستان دوران کودکی، همکاران و دوستان خود با یک کلیک ارتباط برقرار کنیم و صحبت کنیم.

نهایتا این که گوشی های همراه بیش از هر از زمان دیگری ارتباط برقرار کردن را با هر فردی را الساعه و در لحظه آسان تر می کند. پس ممکن است شما فکر کنید که احساس خوبی را در مورد زندگی اجتماعی خواهید داشت؟

با این همه، هیچ وقت در تاریخ جهان ارتباط برقرار کردن به این آسانی و سرعت نبوده است.

با این حال متاسفانه، اینترنت به ما کمک نکرده است تا حس ارتباط بیشتری با افراد داشته باشیم.

مطالعات نشان می دهند که تقریبانیمی از ما حس تنهایی و انزوا می کنیم.

اینجا دلایلی است که نشان می دهد چرا ما بیش از هر زمان دیگری حس عدم ارتباط وگسیختگی ارتباطی را در عصر اینترنت و دیجیتال داریم:

1? رابطه های ما سطحی تر شده اند

شما نمی توانید یک ارتباط معنی دار با فردی را شل دهید مگر اینکه در مورد مسائل واقعی خود صحب کنید و مشکلات واقعی را به اشتراک بگذارید. فشار زیادی بر روی شماست تا زندگی خود را بهتر از آن چیزی که در واقع هست نشان دهید.

پس به جای به اشتراک گذاری آنچه که در واقعیت در حال وقوع است، شما تمایل بیشتری دارید تا در مورد آخرین تشویقی خود، تعطیلات شگفت انگیز یا بهترین وعده غذایی که اخیرا خورده اید صحبت کنید.

نیاز به حفظ ظاهر که هر چیزی در حد عالی پیش می رود، باعث می شود که از زندگی واقعی دور شده و ارتباطتتان سطحی تر شود.

بدون ارتباطات معنی دار، امکان دارد شما حتی زمانی که در میان مردم هستید حس تنهایی بکنید.

2? زمان آنلاین بودن ما قدرت خود را برای دیدن نشانه های اجتماعی از دست می دهیم

ما می دانیم که زمان آنلاین بودن با قابلیت افراد برای دیدن و خواندن نشانه های اجتماعی در تقابل است.

حتی مطالعه ای انجام یافته است که نشان می دهد کودکان با دوری پنج روزه از وسایل دیجیتال خود بهتر می توانند احساسات افراد دیگرا بخوانند.

به نظر می رسد که زمان آنلاین بودن و زمان گذراندن با گوشی و تپلت حتی با قابلیت افراد بزرگسال برای هوش اجتماعی اشان در تقابل است. با این همه، ارتباط برقرار کردن با ایموجی ها خیلی متفاوت با یک مکالمه ی رو در رو است.

شما می توانید مسائل بسیاری را در مورد این که فرد چه چیزی در فکرش می گذرد و یا چه احساسی دارد را تنها با خواندن حالات صورتش و نه کلامش را بفهمید.

اما اگر صورتتان دائما پشت گوشی یا تپلت باشد یا اگر زمان بسیار زیادی را برای استفاده از وسایل دیجیتال خود بگذرانید، نمیتوانید این موراد را بفهمید.

منبع : چرا اینترنت باعث می شود ما تنهاتر از هر زمان دیگری شویم