اختلال دوقطبی در کودکان ?? تشخیص تا درمان
اختلال دوقطبی در کودکان نوعی اختلال خلقی است که باعث تغییرات غیرعادی در رفتار، خلق و خو و حتی سطح انرژی کودکان می‌شود. این اختلال در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال تشخیص داده می‌شود.
در ابتدا علائم دوقطبی اغلب خفیف است. این علائم ممکن است ناگهان یا به آرامی و در طول زمان ظاهر شوند. دشوار است که تشخیص دهید که این علائم مرتبط هستند و فرزند یا نوجوان شما ممکن است دوقطبی ایجاد کند.
علائم دوقطبی در کودکان
کودکان مبتلا به دوقطبی ممکن است علائم فیزیکی زیر را داشته باشند:
- درد و ناراحتی ناخواسته، مانند سردرد یا درد معده
- مشکلات خواب و یا خواب بیش از حد
- تغییرات در عادات غذایی که منجر به کاهش وزن یا افزایش وزن می شود یا بر رشد طبیعی نوزاد اثر می گذارد.
- خستگی پایدار
- حرکات بدن به نظر می رسد دیر یا زود است.
نشانه های احساسی و روانی اختلال دوقطبی شامل موارد زیر است:
- مشکلات در تفکر و تصمیم گیری
- عزت نفس، خودپرستی، یا احساس دیگران نسبت به او غیرمنصفانه است.
- احساس گناه و ناامیدی
- به عنوان مثال، عقب نشینی از جامعه، عدم علاقه به ارتباط با دوستان
- اضطراب، به عنوان مثال، احساس بسیار نگران یا ترس از جدایی از والدین
- فکر مرگ و خودکشی
- مراقب نشانه هایی از تفکر مرگ و خودکشی باشید. این علائم ممکن است با سن کودک شما تغییر کند. این علائم می تواند شامل عقب ماندگی ذهنی یا خودکشی یا پایان دادن به رابطه دوستانه باشد.
افسردگی می تواند نشانه هایی داشته باشد که شبیه علائم بیماری های دیگر یا سایر شرایط روانی و عاطفی است.
اختلال دو قطبی
بعضی از کودکان مبتلا به افسردگی برای اولین بار نیز در آینده از اختلال دوقطبی رنج می برند.
رفتار و خلق کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی در بین افسردگی و حملات مانیک (انرژی زیاد، اضطراب و ناامیدی) زیاد است. همچنین تفاوت بین اختلال دوقطبی و افسردگی بسیار دشوار است.
معمولا کودکان و نوجوانان در ابتدا با افسردگی تشخیص داده می شوند و با اولین اختلال دوقطبی با اولین حمله مانیکشن تشخیص داده می شوند. اگر چه افسردگی بخشی از بیماری است، اختلال دوقطبی متفاوت است، اما گزینه های درمان برای این دو بیماری متفاوت هستند.
مانند افسردگی، اختلال دوقطبی نیز در خانواده ها گسترش می یابد و به سایر اعضای خانواده منتقل می شود. بنابراین اگر سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی دارید، مطمئن باشید که در مورد این موضوع به مشاور روانشناس سخن می گویید.